Hoofdmenu:
AFSCHEIDSVIERING VAN XAVERIUSCOMMUNITEIT BORGERHOUT
Op zondag 10 maart werd door het Xaveriuscollege en de parochie in een plechtige dankviering afscheid genomen van de paters uit het Jezuïetenhuis die binnen enkele weken hun intrek zullen nemen in Capenberg te Boechout. De viering werd voorgegaan door pastoor Didier Vanderslycke, gewezen Provinciaal Fons Swinnen s.j. en diaken Walter Ceyssens. s.j.
Pater Marcel Wouters s.j. gaf als 1° lezing een pasage weer, genomen uit "het 3de decreet van de 35 ste algemene vergadering van de congregatie": "Onze zending is niet beperkt tot onze werken. Onze persoonlijke en communautaire verhouding met de Heer,onze verhouding met elkaar als vrienden in de Heer, onze solidariteit met de armen en mensen aan de zelfkant, een stijl van leven met eerbied voor de schepping zijn allemaal belangrijke aspecten van ons leven als jezuïeten. Ze bezegelen wat wij verkondigen en doen bij het vervullen van onze zending. De beste plaats voor dit gezamenlijk getuigenis is ons leven in de communauteit. Vandaar dat de Jezuïeten communauteit er niet alleen maar is voor de zending: ze is zelf zending."
Het evangelie werd genomen uit Lucas met het verhaal van " De verloren zoon."
Uit de homilie, gehouden door pater Fons Swinnen s.j. hoorden we:"Waarom juist dit evangelie op deze afscheidsviering?¨ [...] " Mensen- ook de paters en broeders van wie wij vandaag het afscheid vieren - kunnen zich herkennen zowel in de verloren zoon als in de oudste zoon. Misschien niet in de extreme parabelvorm van Jezus. Geen mens legt in dit leven een vlekkeloos parcours af. Nu eens zijn wij opstandig, gaan wij eigenwijs onze eigen weg (tot blijkt dat het wel eens een doodlopende weg kan zijn). Dan weer blijven wij thuis, braaf, ogenschijnlijk heel trouw, maar opgesloten in eigendunk, misnoegd omdat we niet naar waarde geschat worden. Of wij nu jongste of oudste zoon of dochter zijn: beiden zijn verloren zonder de Vader. Waar het in het leven echt op aankomt, is te mogen leven vanuit de geborgenheid van een milde Vader én Moeder, God, en in mensen die Hem uitstralen. Dat is het geheim waarvan generaties paters en broeders hier in Borgerhout sinds 1935 probeerden te leven. Dat hebben ze ook doorgegeven op heel verscheiden wijze, ieder volgens zijn temperament en talenten."[...] . Die samenwerking onder jezuïeten is de laatste decennia open gebloeid in een intense samenwerking met niet-Jezuïeten, vrouwelijke en mannelijke. Op het college en in de parochie. De paters kunnen met een gerust gemoed nu de weg naar Capenberg gaan. De toekomst is in goede handen. De medewerkers en werksters zijn steeds, vaak op cruciale momenten, voor hen ‘barmhartige vader en moeder’ geweest. Namens de Vlaamse provincie onze oprechte dank" [...] Tot slot nog. Hier wordt vandaag misschien wel een bladzijde omgeslagen. Met het vertrek van de paters uit Borgerhout is er geen Jezuïeten-communiteit meer in Vlaanderen die aansluit bij het collegewerk. Maar de boeken worden niet dichtgedaan. Binnen een ruime maand, op 27 april, zijn wij hier terug samen. Ditmaal voor de priesterwijding van Walter Ceyssens die vandaag als diaken mee voorgaat. Ook in gewijzigde omstandigheden , minder massaal of indrukwekkend, blijven Jezuïeten het dienstwerk van het evangelie - van Gods barmhartigheid - open op de wereld, doorzetten. Bidden wij dat Gods roep blijft weerklinken en harten raken."
Op het einde van de viering mochten de paters enkele geschenken in ontvangst nemen en werd een dankwoord gesproken door Frieda Blomme-Bauwens namens de parochie en door Jan Verheyen als directeur van het Xaveriuscollege. Daarna was er een stemmige receptie in de polyvalente zaal van het college waar Jacques Leleu, oud- directeur en nu voorzitter van de raad van bestuur de genodigden toesprak en waar Ivo Vermeiren, oud-leraar van het college, die een
gelegenheidsgedicht voorlas van pater Luc Versteylen s.j.
Dankwoord namens de parochie: Vaarwel aan de paters.
Beste paters van het Jezuïetenhuis Xaverius, vanuit de parochie wil ik hier graag een woordje zeggen, want, afscheid nemen van jullie vervult ons met een zekere droefheid; we zijn het zo gewoon om regelmatig één van jullie tegen te komen in de gangen en altijd is er wel een vriendelijk woord, een vraag ook hoe het gaat in de parochie; gaat alles goed, kunnen jullie het aan?; een parochie die de paters Jezuïeten zelf, op vraag van de toenmalig bisschop, hebben gesticht. Er is altijd wederzijdse erkenning geweest, en wij hebben het altijd als een meerwaarde ervaren dat jullie hier aanwezig waren. Daarom vinden wij het jammer dat hier nu een einde aan komt. Wij begrijpen echter dat, gezien de gezegende leeftijd die jullie bereikt hebben en de vele taken die jullie nog steeds vervullen deze situatie voor jullie niet langer houdbaar is.
Wij denken dan ook dat de beslissing om jullie terug te trekken in een rusthuis een zeer wijze beslissing is. Maar het is niet alleen droefheid die ons vandaag overvalt, neen er overheerst bij ons ook vooral een gevoel van dankbaarheid. Dankbaarheid om de vele steun die de parochie steeds van jullie heeft mogen ondervinden.
De eerste pastoors, en onderpastoors van onze parochie waren inderdaad confraters uit het Xaveriushuis en zij hebben de parochie gevormd en de kans gegeven om uit te groeien tot een bloeiende gemeenschap. Maar, zij konden dit slechts doen omdat zij zich door de hele congregatie gesteund en gedragen wisten.
Voor jullie begint er nu een nieuwe levensfase; misschien valt dit afscheid ook sommige van jullie zwaar, maar, en gelukkig maar, zou ik zeggen, gaan jullie niet naar het andere eind van het land; Boechout en Wommelgem zijn nu niet direct ver weg en ik ben er van overtuigd dat er nog verscheidene bezoeken zullen volgen, niet alleen van hen die actief meewerken in de parochie, maar ook van onze parochianen, mensen die jullie een zeer warm hart toedragen. Jullie blijven ook, uiteraard, steeds welkom hier op onze parochie, die wij, zoals onze pastoor Didier tijdens de Nieuwjaarsreceptie nog heeft benadrukt, steeds in dezelfde geest zullen verder zetten.
Bij het begin van een nieuwe levensfase horen uiteraard ook geschenken; de parochie wil jullie er graag een paar aanbieden om jullie nieuwe verblijf wat op te fleuren. Geniet nu van een meer dan verdiende rust en vooral van de kleine dingen van het leven. Ik wil graag besluiten met te zeggen: dit is geen afscheid, maar een tot weerzien! Moge Gods zegen op jullie blijven rusten.
Frieda Blomme-Bauwens, plaatselijk contactpersoon.
Huidige leden van de communauteit Xaverius:
Pater Frans Martens 26.04.1920 - p. Marcel Wouters 19.04.1920 - p. Luc Versteylen 11.09. 1927- p .Frans Demeyer 26.10.1927- p. Aloys Van Doren 30.09.1928 - p. Ludo Van den Broeck 15.01.1929 - p. Jean De Bruyn 22.05.1935- p. Marc Van Nieuwenhoven 04.10.1939 en p. Theo Fonteyn.
Namen van de overledenen van de communauteit:
Pater Bleuset Jules, p. Weikerding Jos, p. Van Causbrouck Lucien, Br. Driessen Jan- Baptist, p. Stracke Disdeer, p. Uten Luciaan, p. Fleerackers René, p. Vranken Paul, p.Peeters Hubert, p. Quirijnen Louis, Br. Opsomer Remi, p. Thuys Hendrik, p. De Crombrugghe Joseph, p. De Neef Aimé, p. Luyten Louis, p. Kluyskens Jacques,p. De Vroe Gerard, p. Clinkaert Frans, p. De Schrijver Paul, Br. Vankeirsbilck Norman, p.Bellens Ferdinand, p. Vanderdonckt Jan, p. Museur Paul, p. Van der Auwera Jos, p. Bertrand René, p. Leroy André, p. De Pelsemaeker Armand, p. Schrooten Jozef, p. Windey Ghisleen, p. Van der Schueren Ben, p. Capoen Erik,
p. Dejans Robert, p. Jansen Robert, Br. Van Tulder Jos.